Hacı Bayrâm-ı Velî Hazretlerinden sonra Üçüncü Devre Melâmî Pîri Muhammed Nûrü’l Arabî Hazretleri’nin (1813-1893) halifesi Priştineli Hacı Hulûsî Maksud’un (1851-1929) dört evladından en küçüğüdür. 1910’da İstanbul’da doğmuştur.
Kimya Mühendisliği tahsili gördü. Babası onu devam etmekte olduğu Davud Paşa Sultanisi’nden alarak Fatih Medresesi’ne kaydettirmek istemiş, fakat o yıl çıkan bir kanunla medreselerde öğrenim kaldırıldığından Tophane’deki Askeri Sanayi Mektebi’ne tesviyeci olarak yazılmıştır. Okulu 1928 yılında iyi derece ile tamamlayarak Ankara’da çalışmaya başlamıştır.
19 yaşında, 6 Mayıs 1929 yılında zahirî ve bâtıni ilim ve feyizlerini aldığı babasını kaybetmiştir. Sonra mürşidi olan Hüseyin Şemsi Ergüneş Bey’den tevhidin Fenâ makamlarını, 1968 tarihinde vefatı üzerine de Hasan Lütfü Şuşud Efendi’den tekmil-i makamât eylemiştir.
1932 yılında devlet imtihanını kazanarak Almanya’ya gönderilmiştir. 1938 yılında ihtisasını tamamlayarak yurda kimya mühendisi olarak dönmüştür ve 1946 yılında emekli olduğu Azot Sanayii’nde ve Sümerbank’ta çalışmıştır. 10 kadar tasavvufi eser hazırlayıp sunmuştur.

Eserleri: 
Allah ve İnsan (1991), İnsanın Aslı ve Ruhların Yıldızlarla İlişkisi (Aziz Nesefi, 1976), Ahadiyet Risalesi ve Fütuhat-ı Mekkiye’sinden Seçilmiş Tasavvufa Dair Bölümler/İnsan-ı Kâmil, Tasavvuf, Marifet ve Ahlâk Makamları ve Sırları (İbn Arabi, 1983), Varidat Şerhi (Muhammed Nurü’l Arabî, 1994), Hulûsî Divânı (Hulûsî Maksud Efendi, 1991)

Kaynak: Mahmut Sadettin Bilginer, Allah ve İnsan, 1991, s.5-7